Για να αγαπήσει το μικρό παιδί το βιβλίο και να επιθυμεί να το ανοίγει από μόνο του, (γεγονός που θα το κάνει καλό αναγνώστη και θα το οδηγήσει στην επιθυμία να θέλει να μάθει και να διαβάσει), πρέπει να το έχει στα χέρια του. Έτσι, στη γωνιά βιβλιοθήκης τα παιδιά αφήνονται ελεύθερα να επιλέξουν τα παραμύθια που τους αρέσουν και από μόνα τους ξεκινούν την ‘’ανάγνωση’’ ιστοριών. Η “ανάγνωση” ιστοριών από τα ίδια τα παιδιά αναπτύσσει τη φαντασία τους, τα εξοικειώνει με τις συμβάσεις του γραπτού λόγου και βοηθάει την προφορική τους έκφραση.
Στην πρωινή παρεούλα, στην συζήτηση κάτω από τον ίσκιο των δέντρων της αυλής και με κάθε ευκαιρία, τα παραμύθια μας συντροφεύουν, μας ταξιδεύουν και μας διδάσκουν. Η ανάγνωση ιστοριών από τη δασκάλα προωθεί την γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών και ενισχύει τη φιλαναγνωσία.