Χαιρετισμός απο τη διευθύντρια
Το 1983 άνοιξα το Playland σαν να άνοιγα την αγκαλιά μου. Θυμάμαι ακόμη τους πρώτους μαθητές. Ξεφυλλίζω λευκώματα με φωτογραφίες, που ξυπνούν συναισθήματα, χαμόγελα και γέλια. Παλιοί μαθητές περνούν για μια αγκαλιά και ψιθυρίζουν «Μα πώς πέρασαν τα χρόνια»; Αφήνουν με τη σειρά τους τα δικά τους παιδιά, αναπολώντας τις δικές τους στιγμές στο Playland.
Kάθε παιδί, ένα ξεχωριστό πρόσωπο με τους δικούς του ρυθμούς και τις δικές του ευαισθησίες. Τα καμαρώνω καθώς προχωρούν από μία κατάκτηση στην επόμενη, τόσο στο βρεφονηπιακό σταθμό όσο και στο νηπιαγωγείο. Στόχος μας είναι να φτάσουν στο Δημοτικό και να νιώθουν ότι κάθε νέα γνώση συμπληρώνει μιαν ανάμνηση κι αυτό είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ.
Κι όσο περνάει ο καιρός η αγκαλιά του Playland μεγαλώνει. Όσο όμως κι αν μετρούν τα χρόνια, το κάθε παιδί παραμένει για μένα μια έκπληξη που δε μ’ αφήνει να χάσω το μεράκι και το κέφι μου. Κι έχω την ευθύνη να νιώθει κοντά μας ασφαλές και χαρούμενο.